Ήταν από εκείνα τα απογεύματα του καλοκαιριού που είναι σχεδόν αδύνατον να κάνεις οτιδήποτε άλλο εκτός από το να πας για ψάρεμα. Ο Τσάρλυ και ο Κοκκινομάλλης ξάπλωσαν τεμπέλικα στην ακροποταμιά
«Για φαντάσου,» είπε ο Κοκκινομάλλης, καθώς πετούσε την πετονιά του στο νερό, «αύριο θα πάμε στην κατασκήνωση! Ελπίζω να είναι όσο όμορφα όπως το είπες.»
O Τσάρλυ χαμογέλασε κοιτάζοντας το ποτάμι το οποίο έλαμπε κάτω από το δυνατό φως του ήλιου. «Και βέβαια είναι, Κοκκινομάλλη. Είναι καλύτερο από οτιδήποτε άλλο έχεις κάνει!»
.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή η πετονιά του τεντώθηκε. «Έπιασα κάτι!» φώναξε, και πετάχτηκε όρθιος. «Και πρέπει να είναι μεγάλο!» Αργά και με αγωνία άρχισε να τραβά την πετονιά του. «Δεν γίνεται να το χάσω,» είπε, τρίζοντας τα δόντια του.
Επιτέλους, εμφανίστηκε η άκρη της πετονιάς.
Τι ήταν αυτό που έπιασε ο Τσάρλυ;